Կարուսելը հաղթանակի, լիաթոք բերկրանքի, վարակիչ ծիծաղի ալիք էր բարձրացնում: Կարուսելի վրա նստած երեխաները խելագար երջանիկ էին, իսկ ներքևում սպասողները` խելագար անհամբեր:
Արդեն երկար ժամանակ է, ինչ Երևանում անհավասար պայքար է ընթանում էկոակտիվիստների և քաղաքային աղբի միջև: Առաջինների փոքրաթիվ բանակը տեղի չի տալիս:
Մարդիկ հերթական անգամ չհասկացան՝ ինչ կատարվեց: Հավերժական սառույցների հալոցքը նրանց մեջ մութ ատելություն բորբոքեց Արևի հանդեպ:
Ամեն տեսակի աղբից արագ և էժան ազատվելու տենչն աղտոտում է Հրազդանը: Թվում է՝ տուժում է գետը, այնինչ գետն աղբը վերադարձնում է նույնիսկ այս պատմությանն անմասն մնացած մարդկանց:
Նրա ֆիլմերը ցուցադրվել են, երգերը չեն արգելվել, դրա համար նրան լավ գիտենք: Բայց թե ոնց են այս իտալացիները հաջողացնել նրան չճանաչել, գլուխս չի մտնում:
Ուզում եմ խոստովանել՝ երկար ժամանակ է գիրք կարդալուց ընթերցողին շնորհված վայելքը չեմ ապրում, հերոսների հետ չեմ ապրում: Իսկ այս գրքին հաջողվեց դա անել:
Մի ռեպորտաժի պատմություն. երբ հրաշալի առիթ կար գլուխս ջարդելու՝ քիթս իրենց գործին խառնելու համար, բայց ստացվեց բոլորովին այլ բան: Ու նույնիսկ սուրճ խմեցինք:
Բանակում «իմ» ու «քո» չկա. տուլիկը բոլորինն է` անկախ հասցեատիրոջից: Ի դեպ՝ գիտե՞իք, որ տուլիկը հայերեն հապավում է, բացվում է այսպես՝ տնային ուտելիքներով լի կապոց:
Տղան, եթե թատրոն էր խաղում կամ դաշնամուր նվագում, ուրեմն ղզիկ էր: Պարզվում է` բակային ներկայացման մեջ միակ ղզիկը ես էի, չնայած այնքան փոքր էի, որ... Սովետում երեխաները միայն որոշակի տարիքից հետո էին սեռերի բաժանվում...
Վեպերի թարգմանություններում ոճական միասնությունը չափազանց ներդաշնակ է, նրանցում պատկերված իրականությունը՝ իսկապես մոգական: