Գույների օգտագործումը դոգմատիկ չէ: Նրա գույների ներդաշնակությունը կոնտրաստի մեջ է:
Նկարիչների միությունը տարօրինակորեն բազմամարդ էր. քանդակագործ Յուրի Մինասյանը որոշել էր վերջապես անհատական ցուցահանդես կազմակերպել: Ներկա էին բոլոր-բոլորը:
Գույնը ներաշխարհի ինքնաարտահայտումն է, անցած ճանապարհը, մարդու անձնական պատմությունը: Ի՞նչ է նկարը` գույների միջոցով արտահայտված հույզ և տրամադրություն:
«Փիրուզագույնն Աստծո սիրելի գույնն է, չէ որ նա ամբողջ աշխարհն այդ գույնի երանգներով արարեց: Հետո ավելացրեց վառ գույների ծաղիկները. դա էլ նրա պալիտրան էր»:
Մարտիրոսը՝ մեխերից, Մարտիրոսը՝ փայտի կտորներից, Մարտիրոսը՝ բրդից, Մարտիրոսը՝ կոլայի ու ֆանտայի խցաններից, ծիրանի կորիզներից, գործիքներից. ու այսպես հարյուրից ավելի դիմապատկերներ:
Պատերի կոլաժներում վարպետի ձեռքի տակ հայտնված առարկաներ էին՝ կոտրված խեցեղեն, կեռված մեխեր, ուլունքներ, փայտի կտորներ ու մետաղե թիթեղներ՝ փակցված կտավին ու վերածված արվեստի՝ լուռ ու ինքնամփոփ:
Ավելի ուրախ հոբելյան դժվար է կազմակերպել։ Շուրջբոլորը ծաղրանկարներ են ու ծաղրաքանդակներ. հյուրերի տրամադրությունը բարձրացնելու անհրաժեշտություն չկա:
Անվան նման ունիկալ էր նրա ճակատագիրը. մեկ երկարատև սով, որբություն ու պանդխտություն, մեկ էլ՝ հարգանք, պատիվ, պետության կողմից՝ սեփական բնակարան:
«Տրանսռոմանս» շարքի ինը ֆոտոկոլաժների մեջ նկարիչը խաղարկել էր իր և տրանսվեստիտի կերպարները՝ փորձելով մատուցել դրանք որպես անմեղ պոռնոգրաֆիա:
Գեղեցիկ ու չպաշտպանված ալբինոսների զարմանահրաշ աշխարհը՝ նկարչուհի Հասմիկ Ավետիսյանի նախագծում: