Լրագրող Արտյոմ Լևոնյանը երեք անմոռանալի շաբաթ է անցկացրել ԱՄՆ ժուռնալիստիկայի «դարբնոցներում» ու հիմա պատրաստ է կիսել իր տեսածն ու լսածը, զգացած ու ապրածը, խոհերն ու մտորումները։
Դիկապրիոյի ծննդյան օրը վերհիշեցինք նրա առաջացրած համահայկական բումը՝ տիտանիկյան սրտառուչ դրաման։ Ու վերհիշեցինք՝ ինչպես էինք տառապում։
Հին իրերի շուկայում որսի կանոնները բավականին հեշտ են՝ նայեք շուրջներդ, գլուխներդ մի կորցրեք, անպայման սակարկեք։
Էն փողոցային կատուների նման հազար կյանքով եմ ապրում: Առավոտյան արթնանում` լսում եմ տատիս օրհնանքն ու անեծքը` եղանակին, կատուներին, սերիալի լավ ու վատ դերասաններին, իշխանությանն ու կողքի հարևան Սոնիկ տոտային ուղղված:
Արխիվներից պեղում-հանում միջոցառումների ազդագրերն ու… Ի~նչ հանրահայտ միֆեր էին ջարդվում կամ ստվերում մնացած ներկայացումներ, համերգներ ի հայտ գալիս: Աֆիշները հնչում էին ու ցուցադրում…
Նոյեմբերին, երբ Պապլավոկը ավելորդությունները թոթափում ու մի քիչ իմ պատկերացրածին է նմանվում, երեկոները մեկ-մեկ ես Ռուբեն Ֆիլյանին զգում եմ: Ավելի ճիշտ, սկսում եմ մի երկար հարցազրույց՝ իմ պեղած պատասխաններով:
LiveJournal –ի օգտատեր խոհարար-ճանապարհորդ Zendosa-ն Ռուսաստանից պատմեց իր տպավորությունների մասին, որոնք ստացել է Երևանում անցկացրած մեկ օրվա ընթացքում:
Ո՞ւր գնալ, ի՞նչ լսել, ո՞ւմ տեսնել: Որոշեցինք օգնել աշխատանքային օվկիանոսի նավաստիներին ու հավաքեցինք օրվա ամենահետաքրքիր տժժալու առիթները:
Փարաջանովի՝ վրացական ընկալումների, դափ-դատարկ մնացած դահլիճի, ու Golden Upricot փարթիի ծիրանի հյութով շոթերի մասին։
Բրազիլական կրքեր, իսպանական ռիթմեր ու էլի նման գայթակղիչ տարրեր նորաբաց ակումբում: Միակ խնդիրն այն է, որ առանց գաղտնաբառի ներս չեն թողնում: