Ինչ են փնտրում մամուլի ներկայացուցիչները կոկտեյլի ժամանակ, ինչու ենք փառատոնի ֆիլմերի դիտումը կիսատ թողնում, ինչպես սկսվեցին ցուցադրությունները ամառային դահլիճում և ինչպես են լիցքաթափվում փառատոնի հյուրերը:
«Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնում ներկայացված են ֆիլմեր Սարոյանի, Բաբաջանյանի, Լյալիկի և անգամ Մաֆիայի հոր մասին:
Հայկական առաջին, ամենահյուրառատ, ամենալուրջ փառատոնի ընթացքը՝ բացումից մինչև վերջին հյուրի մեկնումը՝ կարճամետրաժների տեսքով: Ֆիլմ առաջին. վարագույրը բացվեց:
Թե ինչպես օրհնվեց ծիրանը, թե ինչպես էին ծամածռվում Ավեդիքյանն ու Էգոյանը, թե ինչպես էին պճնվել պչրուհիները, թե ովքեր էին երեքը՝ ֆրակներով և թե ում հասավ այս տարվա առաջին «Փարաջանովյան թալերը»:
Աշխարհում առաջին անգամ ջուրն իր ճամփեն չգտավ: Իսկ դրանում մեղավոր էր Արա Ասլանյանը: Ջուրն իր վրեժը Արոյից երևի դեռ կհանի:
Արամը նոր երգ է գրել. տեսահոլովակն էլ արդեն պատրաստ է ու հուլիսի 7-ին կհանձնվի համացանցին ու հեռուստաալիքներին։
Ազգային ավանդույթներն ու ծեսերը չմոռանալու համար բացի մեկմեկու ջրելուց, Վարդավառը պետք է դիմավորել տոնական ծառով ու ցորենի տիկնիկներով:
Սիրահարներում հնչող բազմաժանր երաժշտությունը գրել էին հենց Հայաստանում նորաստեղծ միջազգային խմբերը հատուկ այս երեկոյի համար:
«Մեջներիս կյաժը դու ես». սա արդեն հայերեն դարձվածք է, որը մատնանշում է ինչ-որ բանով առանձնացող մարդուն: Այդպիսիք քիչ չեն, և յուրաքանչյուրն իր պատմությունն ունի` կապված մազերի գույնի հետ: Էլ չենք խոսում պեպենների մասին:
Ցույց տալ օտարականին միայն այս կամ այն եկեղեցին ու համոզված լինել, որ նա լիարժեք պատկերացում կազմեց մեր մասին, առնվազն թյուրիմացություն է։ Պետք է ավելին: Շատ ավելին: