Թե ինչ պատահեց, երբ 2013-ի հուլիսի 7-ից բնական գազի և էլեկտրաէներգիայի գները Հայաստանի բնակչության համար ավելացան 18,2 և 26,7 տոկոսով` համապատասխանաբար:
Եթե մինչև այդ հարևանները մի բուռ կոնֆետ, խնձոր-տանձ էին գցում մոր գոգնոցի գրպանը՝ նրա համար, ապա կամաց-կամաց դա էլ կտրեցին։ Ուրիշի ցավի նկատմամբ մարդիկ անտարբեր էին:
Լենինի քանի հատորյակ է անհրաժեշտ ապուր տաքացնելու համար, ինչպես չսառչել բնակարանում և ինչու փոխառել մահացածին։ Մեկ ապոկալիպսիսի պատմություն՝ Հայաստանը 1990-ականների սկզբին։
Կա մի վայր, ուր Ամանորի գիշերը բոլորը նույն երազանքն են պահում…
Ի՞նչը կարողացանք փրկել և ի՞նչը գլխիկոր հանձնեցինք, որտե՞ղ սայթաքեցինք և ե՞րբ գեղը կանգնեց, գերան կոտրեց։ Վերհիշենք, բայց չսրբագրենք 2013–ը։
Ucom-ի քեչ-ափից օգտվողները հավանաբար հանդիպել են նման երևույթի, երբ որևէ կոնկրետ հաղորդում հետ տալուց հետո էկրանին հայտնվում է բոլորովին այլ բան: Ու հաճախ զվարճալի արդյունքներ են ստացվում:
Գիշերն ամեն ինչ իրական է, բացի իրականությունից: Երանի նրան, ով ապրում է գիշերը, այլ ոչ թե մեռնում:
Ակսել Բակունցը, Մկրտիչ Արմենը, Հուսիկ Արան և այլ գրողներ, որոնք կերտել են Երևանի գրական կերպարը արձակում և պոեզիայում:
Գրականագետ Արքմենիկ Նիկողոսյանը հետևում է մայրաքաղաքի կերպարի ձևավորմանը և զարգացմանը հայ գրականության էջերին՝ սկսած Խաչատուր Աբովյանի «Վերք Հայաստանի» վեպից:
1988-ի դեկտեմբերի 7-ից մնացին սև-սպիտակ կադրեր` փլվող շենքերով, աղաղակով ու օգնության համր ձայնով լեցուն: Աղետի գոտու մարդկանց ճակատագրերը մի ակնթարթում սևացան: Ու սև են արդեն 25 տարի: