Ֆուտբոլի սիրահարներն ասում են, որ ֆուտբոլն առանց կադրի հետևից հնչող, արդեն հարազատ դարձած մարզական մեկնաբանի ձայնի նույնն է, ինչ համր ֆիլմ դիտելը:
Կուկուռուզնիկն ափսոս էր: Երևանն առանց այդ շենքի նույնն է, ինչ ամառվա կեսին դահուկներով գործի գնալը:
Երևանի գիշերներում լակոնիկ զրույցները լցնում են այդ գիշերներում աշխատող մարդկանց կյանքը և թափանցիկ դարձնում մայրաքաղաքի մութը:
Բակային պայմաններում ֆուտբոլ խաղալու համար անհրաժեշտ է ունենալ գոնե չորսական խաղացող ամեն թիմում:
Կադրից դուրս մնացողը միշտ էլ կինոմեխանիկն է: Կինոն նրա ձեռքում է՝ բառացիորեն:
Պետերբուրգյան փառատոնի Գրան Պրին Հայաստանինն է՝ «Բարեկամություն» անսամբլինը:
Երևանի հեռավոր քույրն աչքի չի ընկնում նաև իր մաքրությամբ. ևս մեկ ընդհանրություն:
Մի տատիկ նույնիսկ խոստացավ ձմեռվա իր բոլոր պահածոները բերել ու փշրել պատին, որ գեղանկարները ջնջի:
Բազմաթիվ անտեղի այցելուներին ի տրիտուր՝ ես ուրախ էի, որ երևանցիները դուրս էին եկել իրենց «խցերից», հուսամ՝ մի քիչ էլ առնչվել արվեստին:
Տիրոջ համար կերակուր պատրաստող շան մասին հուզիչ տեսահոլովակն արդեն իսկ վաստակել է միլիոնների համակրանքը: