Ավետ Բարսեղյանի կարդացած առաջին հայատառ գրքի քննարկումն անցավ թեժ մթնոլորտում:
Գիրքն ակնհայտ ընդհանրություն ունի մեր ժամանակների հետ։ Ամենավառ զուգահեռներից էլ այն է, որ իշխանությունը հանրային զվարճանքների միջոցով փորձում է մթագնել ժողովրդի ուղեղը։
«Ձեր տանը, ավտոտնակում կամ գրասենյակում Արարատի առնվազն մեկ նկար կա՞», «Ձեր հյուրերին չիփսով հումուս եք հյուրասիրում», «Ձեզ ծանո՞թ է սուջուխի հոտը, բաստուրմայի հանդեպ սերը» և այլն:
Անգլիական ֆուտբոլի մեծագույն մարզիչներից մեկի՝ Ալեքս Ֆերգյուսոնի ինքնակենսագրությունը արդեն հասանելի է նաև հայախոս ընթերցողին:
Ես, ինչպես գրեթե ցանկացած վրացի, սիրողական էի երգում՝ ընկերներիս հետ, մեր քաղաքի փոքր բեմերում, հետո բեմերն աստիճանաբար մեծացան:
Բանաստեղծ ու արձակագիր Աննա Դավթյանը «ԵՐԵՎԱՆ» ամսագրի խնդրանքով գրում է Երևան քաղաքի մասին:
Ի՞նչով է առանձնահատուկ Երևանը: Քաղաքի ներկայի ու անցյալի միջև խզված կապի մասին է պատմում գրող Մարինե Պետրոսյանը:
Ցավոք, Երևանում չկան այնպիսի գրախանութներ, ինչպիսիք կան Բուենոս Այրեսում, Հռոմում կամ Սանտորինիում: Որտեղի՞ց են գրքեր գնում այլ քաղաքների բնակիչները:
Լավ ընթերցողը կարող է ամբողջ կյանքում մի տող անգամ չգրել, բայց գրողը լավ ընթերցող պետք է լինի: Մենք պարզել ենք՝ ի՞նչ են կարդում հայ ժամանակակից գրողները:
Արձակագիր Արեգ Ազատյանը «ԵՐԵՎԱՆ» ամսագրի խնդրանքով գրում է Երևան քաղաքի մասին: