Գիշերամոլություն

Գիշերն ամեն ինչ իրական է, բացի իրականությունից: Երանի նրան, ով ապրում է գիշերը, այլ ոչ թե մեռնում:

Գիշերը խեղճանում-դառնում ենք մարդ:

Գիշերը հիշում ենք բոլոր սերերին. որոշներին պատկերացնում որպես սեր:

Գիշերն ավելի շատ պատկերացնում ենք, քան` զգում:

Գիշերն օրվա ավարտից հետո է գալիս, երբ խմած են բոլոր կենացները, բոլոր ոսկորները նետված շներին:

Գիշերը սենյակում իշխում է քնած երեխայի ֆսֆսոցով շնչառությունը:

Գիշերը գալիս է, երբ մտածելուց անցնում ենք երազելուն:

Գիշերը մարսում ենք օրը` չմարսելով գիշերը:

Գիշերը մեր մեղքերը ստվերների նման մեզնից փախչում են, բայց ոչ անջատվում:

Գիշերը շնե՞րը, թե՞ մարդիկ (չեմ հիշում) ոռնում են, իսկ ցերեկները` լուռ համակերպվում:

Գիշերն ապրածն ապրած է, Աստվածն՝ Աստված. գիշերը մեղք է անաղոթք քնելը:

Գիշերը բոլոր երգերը դառնում են ռոմանտիկ, եթե ոչ` դեռ գիշեր չէ:

Գիշերը ծաղիկները փակվում են, ջրերը` սառչում, որ իրենց երազը մարդիկ չտեսնեն:

Գիշերն ամեն ինչ իրական է, բացի իրականությունից:

Գիշերը… երանի նրան, ով ապրում է գիշերը, այլ ոչ թե մեռնում:

Առավոտն ու ցերեկն ապրում ենք, որ գիշերն ապրենք: