Հոկտեմբերի 31-ի երեկոյան թույլ նյարդեր ունեցողներին և հղի կանանց արգելվում էր Երևանի կենտրոնում գտնվել: Քաղաքի կենտրոնական փողոցները լեփլեցուն էին մուտանտներով, զոմբիներով, վամպիրներով և նման այլ սարսափազդու կերպարներով:
Գրեթե բոլոր սրճարաններն իրենց պարտքը համարեցին պատկերել ցուցափեղկերին ոչ միայն անտրոպոմորֆիկ դդումներ, այլև բլթբլթացող կաթսաներ, ցախավելների վրա թռչող վհուկներ, ուրվականներ, մումիաներ, սարսափազդու ծառեր և այլն:
Միօրինակությունից ձանձրանալով՝ ավանդույթի հոտ ունեցող վայրեր է գնում՝ վերնիսաժ, ավտոշուկա, Բանգլադեշի, Ֆիրդուսիի և Երևանի մյուս շուկաները:
Սարերում ու անտառներում ժամանակը կանգ է առել: Հողի, փարթամ բուսականության շերտերի տակից ծիկրակող ավերակներն ասես հառաչում են` ուշ է:
Հայասատանյան տաքսի սերվիսների անունների առանձնահատկությունը նկատել ենք բազմիցս, բայց ամեն օր հայտնվող նոր սերվիսները շարունակում են զարմացնել իրենց անմեղսունակությամբ:
Երկաթյա համառություն ու կամքի ուժ է պետք նրան սանձելու և քեզ ենթարկելու համար: Ու ոմանց դա հաջողվում է: Այն էլ՝ տևական ժամանակ:
Հայկական համացանցը նույնպես պայթեց, երբ հայտնվեց Ջասթին Բիբերը: Բազմաթիվ հայ աղջիկներ զանգվածային խենթացան, տղաները՝ նյարդայնացան, տատիկները՝ ապշեցին:
Դիմակահանդես-շքերթները քաղաքային կյանքին մի տեսակ չեն ինտեգրվում, բայց իրենց եզակի դրսևորումներով հաճելի ու հետաքրքիր են։
Ծովինար Լոքմագյոզյանը արդեն 15 տարի թղթակցում է «Ակօս» շաբաթաթերթին: Այս ընթացքում լույս է տեսել մոտ 650 գրություն՝ մտքեր-մտորումներ, աֆորիզմներ, ինչպես նաև հեքիաթներ: