1988-ի դեկտեմբերի 7-ից մնացին սև-սպիտակ կադրեր` փլվող շենքերով, աղաղակով ու օգնության համր ձայնով լեցուն: Աղետի գոտու մարդկանց ճակատագրերը մի ակնթարթում սևացան: Ու սև են արդեն 25 տարի:
25 տարի առաջ էր` անտանելի աղմուկից առաջ մի պահ լռություն տիրեց:
25 տարի առաջ էր` ինչ-որ բան դղրդաց, պարզվեց` երկիրն էր:
25 տարի առաջ էր` մարդիկ սկզբում կորցրեցին իրենց, հետո` մյուսներին:
25 տարի առաջ էր` չգիտեին` կորցրածի ցավից լացել, թե գտածով ուրախանալ:
25 տարի առաջ էր` շատ օտարներ առաջին անգամ իմացան Հայաստան պետության մասին:
25 տարի առաջ էր` փլվող շենքերի մեջ չէր լսվում երկունքի ցավով բռնվածների ձայնը:
25 տարի անց` ուժեղ ձայներից դեռ խուճապի մատնվողներ կան:
25տարի անց` երկրաշարժը մարդկանց աչքերում ու ականջներում է:
25 տարի անց` Գյումրին ԱՊՀ մշակութային մայրաքաղաք էր. տոն ու ցնծություն` միայն կենտրոնում:
25 տարի անց` օտար նախագահի այցի համար մեկ օրով Գյումրին բարեկարգվեց:
25 տարի անց` մարդիկ այդ օրը հնարավորինս խուսափում են ճշմարտությունից:
25 տարի անց` Գյումրիում 4000 մարդ դեռ ժամանակավոր կացարանում է ապրում:
25 տարի անց 4000 մարդու ամեն օր հիշեցնում են 25 տարի առաջ եղածի մասին: