«Ղարաբաղ» կոմիտեի նախագահ Շահինյան Սամվելի ու Վանո Սիրադեղյանի կարգադրությամբ հավաքվեցինք «ծառայած տղերքով»:
Իսկական տղամարդը պետք է կյանքում գոնե մեկ անգամ «գյուլի ֆսսոց» լսած լինի»:
Չհասանք մեր առջև դրած նպատակին, միասնական չեղանք մինչև վերջ, և դա էլ կոտրեց մեր պայքարի ողնաշարը: Մենք շատ ավելիին կարող էինք հասնել:
Ասում են՝ կատուն ունի յոթ կյանք: Կան մարդիկ, ովքեր ձեռնոց են նետում կատուներին: Եվ այն էլ՝ ամենաանհրապույր ժամանակներում՝ ռազմի դաշտում:
Հերթական կրակահերթից հետո շատ արագ մի քանի փոս էին փորում: «Միևնույն է` դատարկ չեն մնա»,- մռայլ կատակում էր գերեզմանափորներից մեկը:
Մոտ 2 700 ազատամարտիկ էր մասնակցում, չնայած հիմա 5 000-6 000-ի է հասել թիվը: Շատերը, չմասնակցած Շուշիի ազատագրմանը, մեդալներ ստացան:
Ավելի լավ է այդ պաշտոնին մեկ ոտքով, բայց գլխով մարդ ունենալ, քան երկու ոտքով ու անգլուխ՝ սա էր Ստալինի պատասխանը Իսակովի մերժումին:
«Իսկական հացի մասին նույնիսկ երազելն ավելորդ էր: Մինչև հիմա պահում եմ հացի՝ այդպես էլ չօգտագործած կտրոնները...»
Խարկովյան օպերացիայի ձախողումից հետո, Բաղրամյանը ստիպված էր արդարանալ հենց իր` Ստալինի առջև: Միայն հրաշքով փրկվեց...