Ստեփանակերտ կարելի է գալ միայն խաղաղությամբ: Կամ խաղաղության հետևից. դրա գինն այստեղ գիտեն: Հանգստությունը փամփուշտներով են հաշվում:
Այստեղ կարծես աննկատ ավարտվում է Ղարաբաղն ու սկսվում Հայաստանը: Եվ հենց այդ սահմանին ֆորպոստի պես կանգնած է Ծիծեռնավանքը:
Անցյալ ձմռանն իմացա իմ նշանակման մասին բժիշկների խմբում, որոնք ծրագրում էին հումանիտար ուղևորություն կատարել Հարավարևելյան Ասիա. «Դուք մեկնում եք Բանգլադեշ»: