Լուսանկարիչ դառնալը նրանցից ոչ բոլորի երազանքն է: Սարի թաղի փոքրիկներից յուրաքանչյուրի համար այս գործը գլուխ բերելն ավելի շուտ պատվի հարց էր:
Սյուրռեալիզմը միշտ հարցեր է ծնում, կասկածի տակ դրվում՝ ի վերջո արվեստ, թե՞ խելագարի մրմջանքներ:
Նրա հետ աշխատող մասնագետները նկատել էին, որ երեխան առանձնահատուկ վերաբերմունք ունի մեր քաղաքի արձանների նկատմամբ։
Հունիսի 29-ին բացվեց լուսանկարչական ցուցահանդես, որի հեղինակները՝ 12-ից 18 տ. 43 պատանիներ էին:
Արա Գյուլերի հետ զրույցը նրա քաղաքում էր ու նրա աշխարհում: Ստամբուլյան տպագրատանը մենք չորս կողմից շրջապատված էինք լուսանկարչի աշխատանքներով:
Աշխատանքային սեղանը՝ տասնյակ հին ու նոր լուսանկարներով, սուրճի բաժակով ու մոխրամանի մեջ վառվող ծխախոտով, վերջին «շտրիխն» էր:
Ժառանգաբար հորից որդուն, մորից դստերն անցնելով՝ դրանք հաճախ անծանոթ, ժամանակով տարանջատված, բայց միևնույնն է՝ միմյանց այդքան նման մարդկանց միջև անքակտելի կապի ականատեսն են եղել: