Կինոքննադատ Րաֆֆի Մովսիսյանն առանձնացրել է այս տարվա «Ծիրանի» ամենահետաքրքիր միջոցառումները, ծրագրերը և ցուցադրությունները:
Ինձ բռնեցրեց բարմենն ու հարցրեց. «Դուք էլի եք եկել, ես ձեզ հիշում եմ, ժուռնալիստ եք, չէ՞»: Օհ, ոչ, ինչպե՞ս հիշեց ինձ: Փորձեցի ժխտել, չստացվեց:
Թատերական այս նոր մշակույթի համաձայն թատերագետը պարտավորված է դիպլոմն ու հոդվածների տրցակը թևատակին գալ ներկայացման:
Վահան Բադալյանին, որոշ վերապահումներով, բրավո, իսկ Արսեն Խաչատրյանին` միայն ու միայն քաղաքավարության կիսամեռ ծափահարություններ:
Այս վայրը միաժամանակ փաբ է, ակումբ ու ռեստորան, ու բաց է լինելու առավոտյան 11-ից ու երեկոյան 12-ից հետո էլ չի փակվելու, ավելին՝ խոստանում է չդառնալ հերթական գլամուր վայրը:
Լույս է տեսել լեհահայ գեղանկարիչ Թեոդոր Աքսենտովիչի կյանքի և ստեղծագործության մասին առաջին հայերեն մենագրությունը:
Գոտկատեղից վեր գտնվող հոգու սերը գոտկատեղից վար ընկած մարմնական սիրո խաբկանքի զոհը դառնալով՝ հերոսներին մեկընդմիշտ կտրում է հասարակությունից:
Վստահ եմ, որ Հովհաննես Գրիգորյանը կփոխեր իր կարծիքը հաստափոր բանաստեղծական գրքերի մասին, եթե կարդար իր ընտրանին:
Այս վայրում ամենակարևորը ժանրն է․ BOBS-ը Երևանի այն հազվագյուտ տեղերից է, որտեղ կարելի է իսկապես լավ ակումբային փարթի անցկացնել՝ առանց պարտադրված գլամուրի։
Ի˚նչ իմաստ ունեի կինոթատրոնում պրեմիերա կազմակերպելը, եթե այս պահին անհնար է ասել, թե որտեղ կարող ենք տեսնել ֆիլմը: